اشک تمساح

مرگ مموتی حال و هوای این روزا یه جوریه که اگه ننویسیم خیانت کردیم به قول اون وریا به آرمان مون و به قول این وریا راه مون، راستش از اینکه آدم بی بصیرتی هستم خیلی به خودم می بالم ولی همین بی بصیرتی باعث شده یه چیزایی رو همینجوری الکی تو خواب ببینم که همچینی بد هم نیست و به قول قمی ها خوبوم هِه....

راستش اون وقتا که بچه بودیم (سنه ی 1320 رونمی گم همین سال 59- 60)تلویزیون ایران در حال و هوای انقلاب و این حرفا یه سریال ساخته بود گمونم اسمش /اشک تمساح / بود، خدا بیامرز "منوچهر حامدی" سردسته ی یه سری آدم شاه دوست بود که می خواست شاه رو برگردونه و از این حرفا، خلاصه رفته بود یه بازیگر تئاتر(ناصر گیتی جاه) رو ورداشته بود گریم کرده شکل شاه در اورده بود و برای دلخوشی حضرات شاه دوست که عموما از خرده مالکین و این قسم افراد اون زمان بودن و به عمرشون از نزدیکیای کاخ نیاوران هم رد نشده بودن(چه برسه شاه رو از نزدیک ببینن) به جای شاه جا زده بود و القصه به روزی رسید که این آقا شاهه واسه خودش(منوچهر حامدی) شاخ شد و می خواست از خونه ی خودش بیرونش کنه که منوچهر حامدی به عنوان کسی که خودش این بابا رو علم کرده بود، کردش تو صندوق عقب بی . ام. و(به قول امروزیا بی. ام. دبلیو) و برد کلانتری محل تحویل داد و خلاص.....

حالا این روزا اینجا دوباره این بازی راس راسکی داره تکرار می شه، اومدن یکی رو همچین بزرگش کردن، بادش کردن، گنده ش کردن، کلفتش کردن که/ببخشید/ با یه آفتابه آب هم نمی ره پایین و حتمن بایست سیفون رو کشید....

حالا دیگه از اینجا به بعدش رو نمی دونم چی می شه، کسی جرات داره شاه قلابی یه رو ببره کلانتری تحویل بده یا نه این بار بر عکس اون بار شاه قلابی یه می زنه دهن مهن میزبانش رو که اون موقع منوچهر حامدی بود این بار یکی دیگه آسفالت می کنه ؟ می شینیم منتظر ته بازی رو همینطوری الکی تو خواب می بینیم، ای جاااان!!!

خوابگرد